Nu worden kaarten die als verloren, vernield of gestolen worden opgegeven bij de gemeente, de politie of DOC-STOP eerst gedurende 7 dagen ‘geschorst’. De elektronische functies worden geblokkeerd. De kaart wordt pas geannuleerd wanneer ze niet binnen de week wordt teruggevonden. Wordt de kaart wel teruggevonden, dan vraagt de gemeente aan de certificatiedienstverlener om de elektronische functies te reactiveren.
Identiteitsfraude
Gedurende de ‘schorsingsweek’ zijn kaarten echter zeer gevoelig voor identiteitsfraude en andere vormen van misbruik. Wetende dat slechts een zeer klein percentage kaarten ook effectief wordt teruggevonden, heeft de wetgever er dan ook voor gekozen om de regeling af te schaffen. Geen schorsing meer, maar meteen een algemene stopzetting van de kaart en haar elektronische functies. Kaarten later worden teruggevonden, zijn dus waardeloos. De gemeenten zullen meteen starten met de procedure voor de aanmaak van een nieuwe identiteitskaart.
Meer eenvoud, minder kosten
De wijziging zorgt voor een pak meer eenvoud, zowel voor DOC STOP als voor de politie en de gemeentebesturen. Hun werklast wordt drastisch verminderd, vooral wat betreft de actualisering van de gegevensbanken en de synchronisatie ervan (op Belgisch, Europees en wereldniveau: seinen/ontseinen in de ANG, bij Interpol, enz.). Wat meteen ook de kosten verminderd.
Aangiftebewijs
Belgen die aangifte hebben gedaan van verlies, diefstal of vernieling van hun identiteitskaart, ontvangen net als vroeger een aangiftebewijs. Maar er wordt een
nieuw formulier gebruikt, afgestemd op de wijzigingen. Het formulier geldt als tijdelijk identiteitsbewijs. In principe voor 1 maand. Maar die termijn kan verlengd worden met 1 of 2 maanden. Let op, Belgen kunnen het document alleen in België gebruiken als tijdelijk identiteitsbewijs. Het bewijs mag niet gebruikt worden als reisdocument of als identiteitsdocument in het buitenland.
Hetzelfde document wordt ook aan vreemdelingen afgegeven die aangifte hebben gedaan van een verloren, gestolen of vernielde vreemdelingenkaart of een ander verblijfsdocument. Maar voor hen geldt het papier in geen geval als identiteitsbewijs of nationaliteitsbewijs.